Last days in Mesa

Het laatste uur in Mesa is aangebroken.
Straks komt de schoolbus ons halen en vertrekken we richting Phoenix Skyharbour airport.
Na een trip van ongeveer 16u zouden we moeten aankomen in ons witte Brussel.
Van alle kanten horen we dat koning winter al goed zijn best heeft gedaan om het hele land in rep en roer te zetten. Er staat ons nog een klein avontuur te wachten.
Ondertussen heb ik de laatste twee dagen beziggehouden met valiezen pakken, naar onzen berg in tempe geweest voor een laatste zonsondergang, kerstfoto's getrokken, wat genoten van de zon en gisteren avond hebben we met 23 man samen gaan eten als afscheid.
er waren zelfs 3 instructeurs van de partij, twas een geestige bedoening.
We gingen ook savonds eens eten in de Heart Attack Grill, dit is een amerikaans restaurant waar enkel hamburgers worden opgedient. alles staat in het teken van ziekenhuizen en verpleegsters omdat het eten zo ongezond is dat een hart-attack goed mogelijk is. Mensen over de 350 pounds (~160kg) mogen de hele dag door gratis eten.
Je kan kiezen voor een burger met 1,2,3 of 4 lagen vlees. Als je de 4 lagen neemt en je slaagt erin om deze helemaal op te eten brengen ze je naar buiten met een rolstoel en ze rijden je in een ambulance rond.
ook werden we verkleed als een ziekenhuis-patient. een hele bedoening, zeker de moeite waard om eens mee te maken!
de laatste sfeerbeelden van deze week in Mesa.
Tot morgen in België!!

CPL license

Hi,

I passed my Commercial pilot check!!
With this license I can be paid to fly (this license means we can fly in Commercial airliners, in any weather conditions: VFR/IFR, day/night)
This was my ultimate goal to travel to the States, obtain my CPL and I got it.
And I cannot describe what a huge pressure is falling from my shoulders right now, it's an amazing feeling, a dream coming true.
The best part of everything is that is go back to belgium but the story is still not over. In antwerp I still need to fly about 15 hours and after that we jump into the B737 of A320 Full flight simulator for MCC (we train to fly "multi-crew" = with two pilots in the cocpit and to devide all the flighttasks amongst each other).

Now we have to prepare everything to go home, we leave here on Monday morning to arrive at Brussels airport around 7u15 Thuesday morning.
I still have two days to get everything packed, give back all my study material, say goodbye to everyone and enjoy the sun a bit.
Yes, the SUN, it's still around 20°C for the moment, just hot enough to be at the pool.
It's really a strange feeling to be at the pool while it's snowing in Belgium.
It'll be an adaptation to the cold but I don't mind going back. six months was more than enough and the belgium weather creates much better Christmas feelings:).

See you next week in Belgium!

Grtz,
Matthias

More Las Vegas

Nog even een filmpje van onze vlucht naar Vegas.
Toen ik door mijn foto's bladerde van een paar maand geleden kwam ik nog een mooi filmpje tegen van de fontein-show in de Bellagio. Ik wilde dit ook nog even delen.
Enjoy!

Las Vegas Baby!

Vorige nacht zijn we met Chris King en 3 studenten (Pieter, Dennis en ik) naar Las Vegas gevlogen.
Dit was hierbij ook mijn laatste echte vlucht op de DA42 voor onze check.
Ik vertrok in Falcon Field voor een vlucht van ongeveer anderhalf uur naar Yuma (een vliegveld op de grens met Californie), daarna nam Pieter het stuur over om verder door te vliegen naar Las Vegas.
Omdat we in Falcon iets vroeger vertrokken (+-22u15) en we de hele weg tailwind kregen, hadden we ongeveer anderhalf uur tijd om in Vegas rond te lopen.
Van de luchthaven kregen we een auto (mét zaaaalige zetelverwarming...) om ons te verplaatsen van en naar de strip.
Tegen de tijd dat we op de strip waren was het ondertussen al 1u plaatselijke tijd. (voor ons was het eigenlijk al 2u want we hadden een tijdsgrens overgestoken en Californië loopt 1u achter op Arizona).
Of het nu dag of nacht is, koud of niet, er is steeds volk op straat en in de Casino's.
Chris parkeerde de auto op de parking van de Bellagio waarna we even in het casino liepen en een fotoshoot hielden aan de prachtig versierde inkomhal.
Daarna snel iets gezocht om te eten en terug onzen auto in richting de luchthaven.

Toegekomen aan onze vlieger zagen we dat er in die kleine twee uur al ijsvorming (aangevroren rijm) op onze vleugels én tailplane aan het vormen waren.
Ijsvorming op de vleugels kan voor een grote vermindering van de lift zorgen waardoor het vliegtuig veel sneller in een stall zou kunnen komen. Zeker nu omdat we zwaar geladen waren moest dit zeker verwijderd worden vooraleer we konden opstijgen.
Doordat rijmfrost maar een heel dun laagje ijs is, is dit zeer moeilijk te verwijderen maar met een bankkaart en wat afzien van de koude aan de handjes was zo goed als alles van het ijs verdwenen.
Dan maar snel de motoren gestart en opgestegen richting Falcon.
Deze trip was een prachtige afsluiter van onze Multi-engine fase.
Momenteel heb ik vrijdag 18 december nog 1 missie om alles te herhalen waarna mijn CPL check diezelfde dag nog volgt.
Nog twee vluchten te gaan dus en daarna zit ons Arizona-avontuur erop, dan mogen we teugkeren naar onze Belgische-natte-Noordpool.


Op 12000 voet onderweg naar Vegas

Vegas is vanuit de verte één grote lichtplek in het midden
van de woestijn, impressionant!

De strip komt dichter en dichter met de landingsbaan parallel
aan de strip (de zwarte plek in de vorm van een L is de luchthaven)

Net voor we de grond raken (groene gebouw = MGM Grand)


In de auto... Jiihaaaaa

De inkomhal van de Bellagio


Waiting on the greens light to cross the road,
It was freeeeeking cold...




De laag aangevroren rijm

Villa's and Golfclub

Wanneer we op final zitten om te landen RWY's 4L/R in Falcon Field, dan vliegen we steeds over een grote golfbaan, grote villa's en sportvelden.
Deze week zijn we dit eens van de begane grond gaan bekijken.
Ik moet zeggen, vanuit de lucht kun je veel makkelijker binnenkijken in de immense tuinen met een standaard zwembad) maar vanop de grond zijn de huizen en gevels al heel wat. (foto vanuit de lucht zag je hier)
Als je in België een huis én zoveel grond zou willen kopen betaal je voor een klein kasteel en dan is het zwembad nog niet bijgerekend.
Na de villawijk gingen we nog even naar de golfbaan waar we toevallig prom 13 tegen het lijf liepen. Hoe groot mesa ook is, overal zie je student-piloten:)!


Eén typisch voorbeeld van een kerk in Mesa
Groot in oppervlakte maar in vergelijking met Europese kerken
laag bij de grond.

Real engine shutdown

In my flight we did an real engine shutdown.
Before I practised the whole procedures by just pulling the throttle to idle so no thrust is present but the difference between practising and doing it for real is still something different.
If you look to the left and you just see your engine not rotating it gives a strange but cool feeling.

I added a movie where I was reading the Emergency checklist and trying to restart the engine with the read-and-do checklist


Final RWY 30C in Gateway

When the sun goes down...

Het einde komt dichterbij...
Onze checkinstructeur komt de 14e december en voor sommigen zal het nipt zijn om op deze datum alles missies afgewerkt te hebben. Hierdoor is het nodig om de vliegtuigen optimaal te benutten. Dit houdt in dat ons enige vliegtuig zo weinig mogelijk op de grond mag staan en hierdoor worden alle DA42 studenten 24/24 op het schema gezet.
Morgen moet ik al op school zijn om 11u en mijn volgende vlucht staat al gepland voor vrijdagnacht 01.30u.
Ik heb zo het gevoel dat de laatste twee weken zwaar zullen worden voor ons bioritme waarbij elk uur slaap meer dan welkom zal zijn.
Het positieve van 's nachts gepland te worden is het prachtige schouwspel van de lichten onder ons (ja, het fascineert me nog steeds!) en er is zo goed als geen turbulentie.
Ook levert het prachtige foto's op als de zon zijn laatste stralen onder de horizon laat verdwijnen.
Enkele sfeerbeelden van deze week




Waiting to line up with a beautiful couloured sky!

Hallo allemaal,

Het is alweer even geleden dat ik wat nieuws liet weten maar dit is omdat er op dit moment niet zo veel gebeurt.
Een DA42 staat al bijna een hele week in de hangar voor onderhoud en dit houdt in dat er dus maar 1 vlieger vrij is voor alle multi-engine studenten.

En de herfst/winter is hier ook begonnen. Het woestijnklimaat laat zich voelen; 's nachts koelt het af rond de 5 graden en overdag haalt het kwik nog een goeie 18-20C°.
Ook trok er een grote storing over Arizona dat al enkele dagen voor bewolking zorgt met goeie regenbuien. Dit zorgde al voor veel cancellations maar wanneer we dan wel vliegen is het ideaal om mooie foto's te nemen en te genieten van het mooie landschap.
Sinds ik op de Twinstar vlieg is het vliegen terug wat leuker geworden. De engine failures zijn een grote uitdaging om alles zo precies en zo snel mogelijk te doen, de zetels zijn veeel beter dan de DA40, er zit meer power onder ons gat en de training bestaat uit 2 VFR gedeeltes.
We deden eerst een VFR gedeelte om maneuvers, stalls en engine failures te leren. Nu zijn we terug in het IFR gedeelte om approaches te oefenen MET engine failures en binnen 2 missies vliegen we terug VFR om ons klaar te stomen voor de CPL VFR check.

Het einde komt nu echt met rasse schreden dichterbij, onze laatste twee weken in de USA zijn ingezet. Het begint bij iedereen wat door te dringen dat ons groot avontuur er bijna opzit. Het belangrijkste is dat we nu onze auto nog verkocht krijgen en dat ons appartement wordt achtergelaten zoals we het gekregen hebben (onze vissen zullen we inderdaad ook moeten wegdoen...)
Maar voor de rest moeten we nog niet teveel aan het einde denken, er moet nog gestudeerd en gevlogen worden!
De examinator komt volgende week dinsdag al waarna er een week checks worden afgenomen.

Veel succes aan de mensen die (bijna) in de blok zitten en tot de volgende!

Hieronder nog enkele foto's van enkele vluchten op de Twinstar.

Gateway, een luchthaven met 3 runways waar we vaak
ILS approaches oefenen

Ikke tijdens een Steep turn (45° bank)

Tijdens een vlucht met veel regen kwam er opeens een
prachtige regenboog tevoorschijn


In de verte een storm die zich aan het ontwikkelen is

Thanksgiving

Hoi allemaal,

Iedere 4de donderdag van November is er "Thanksgiving", dit is een feestdag dat bijna even belangrijk is als Nieuwjaar voor alle Amerikanen. Op deze dag komen familie en vrienden bij elkaar om samen feest te vieren. Ik was uitgenodigd door een mevrouw dat ik leerde kennen aan het zwembad van de Sprins. Deze mooie kans om eens de locale "cultuur" op te snuiven in een echte Amerikaanse familie heb ik niet laten liggen. Samen met 3 andere vrienden mochten we van hun heerlijke Turkey en nog veel ander lekkers gaan smullen!
Wat ons onmiddellijk opviel was de enorme gastvrijheid, dit is iets wat je in België nooit gaat vinden; totaal onbekende mensen voor ons maar het was alsof iedereen ons al jaren kende!
Voor het eten een kort gebed van de oudste man aan tafel, daarna genieten van de turkey en na het eten kregen we een hele rondleiding door het huis.
Alle ruimtes stonden in verbinding met elkaar wat een heel open gevoel gaf, er was een impressionante trap in het midden van de inkomhal dat leidde naar grote slaapkamers, allemaal prachtig opgemaakt alsof er elk moment iemand kan langskomen om te overnachten.
Ook kwamen we enkele interessante dingen te weten over de huizenbouw:

• Tussen de muren zitten er holle ruimtes i.p.v. stenen zoals we in België
  
• De meeste huizen bestaan uit hout en de buitenmuren uit fiber-glass vezels.
• Als er doorgewerkt wordt kan eens huis in ongeveer 3 maand worden gebouwd omdat er veel hout wordt gebruikt en weinig steen.
• Amerikanen kunnen een jaarlijkse (dure) verzekering aangaan voor het verwijderen van houtwormen/mieren omdat deze graag in het (natte) hout van huizen lopen en hierbij muren vernietigen. (dit is een heel frequent phenomeen bij vele Amerikaanse gezinnen)
  
• Een tekort aan drinkwater en een kapotte airco waren de grootste zorgen van die mensen.

Nog enkele foto's van ons bezoek

Smullen!...

Hun zwembad in de tuin

De gezellige open keuken met Dennis op de voorgrond

Sabena film

Een korte reclamefilm van onze school dat de opleiding in het kort weergeeft...
Je ziet onze school, de FNPTII simulator waar we voor ons vertrek naar Arizona op trainden en de grote B737/A320 simulatoren waarop we bij onze terugkomst zullen trainen.

First Flight DA42

De vleugel met prachtige winglets!

Comfortabele leren zetels:)!

De DA42 cockpit, buiten een paar knoppen na helemaal hetzelfde als de DA40

Mijn eerste vlucht op de "nieuwe bak' zit er al op.
Het grootste verschil met onze DA40 is dat er nu 2 motoren zijn en dat het landingsgestel kan ingetrokken worden, hierdoor kan er veel meer snelheid gehaald worden.
Voor de rest zijn alle Diamond-vliegtuigen (bijna) hetzelfde.
Alle glass-cockpits bestaan uit een G1000, de hele structuur is gemaakt van plastiek waardoor zelfs een tweemotorig toestel redelijk licht blijft voor zijn klasse, de climb-performance is helemaal niet slecht en het is niet van de poes om deze beauty's aan de grond te krijge.
Ze zijn elegant, aerodynamisch en gemaakt om te urenlang te vliegen.
Maar genoeg over de Diamonds, even iets over het vliegen zelf.

Aangekomen in de vlieger begin ik zoals elke missies mijn flows en checklists te overlopen, ik start vol verwachting de motoren, vraag taxi-clearance en dan richting RWY 4L.
Zelfs zonder power bij te geven taxi ik rustig over de ramp, terwijl ik wat moet wennen aan de nosewheel-steering. (Bij de DA20 en DA40 werden de remmen gebruikt om te draaien maar hier word het neuswiel gedraaid door de rudder te bewegen).
Eenmaal opgelijnd en cleared for take-off ga ik volledig op de remmen staan, full power, power and engine instruments checked and off we go.
Aan 75kts (140km/u) trek ik rustig de knuppel achteruit en suizen we door de lucht. De power dat onder ons zit en de stabiliteit is zoveel groter dan alles wat ik al gevlogen had, wat een beest om in handen te hebben!
Veel tijd om er bij stil te staan was er niet, in een mum van tijd waren we in de SE practise area (de 42 haalt met gemak 140kts in vergelijking met de DA40 wat maar 115kts vliegt in cruise).
Om wat gewend te komen deden we wat stalls, steep turns, slow flight en een introductie op engine failures (1 van de twee motoren op idle zetten).
Dit alles gebeurde door naar buiten te kijken, er is eerst terug een VFR gedeelte en na 10 missies wordt er terug IFR gevlogen.
Na een klein uur was het al tijd om terug te gaan; Falcon toren contacteren, clearance krijgen om de pattern binnen te komen en daarna mocht ik mijn eerste landing uitvoeren. Ik heb al veel zachtere landingen gemaakt dan mijn eerste in de DA42 maar het is een kwestie van terug te wennen waarschijnlijk.

Zondag sta ik alweer gepland voor 2 missies om zo de rest van de groep wat in te halen. De wekker zal mij morgen terug vroeg oproepen maar ik doe dit nog steeds met veeeeel plezier!