Life in the office @35000 feet: San Diego

Het einde van de IFR training op de DA40 is in zicht!
Nog enkele vluchten volgende week en dan begin ik op de Twinstar te vliegen.
Vorige week werd gevuld met IFR cross-country-vluchten waarbij we van punt A naar B vlogen en de hele tijd onder Radar Controle zaten.
Hierbij vlogen we naar Tuscon International Airport, Yuma waarbij we een PAR approach mochten uitvoeren, Ryan airfield en onze laatste topper was San Diego!
We hadden vrijdag gepland om Prescott en de Grand Canyon een bezoek te brengen maar het weer liet dit jammergenoeg niet toe. Gans noord Arizona zat onder de wolken met regen-én sneeuwbuien. Omdat we IFR vliegen is neerslag/wolken/slechte zichtbaarheid geen enkel probleem maar we zijn wel beperkt door het "freezinglevel".
Vanaf deze hoogte kan er door de vochtigheid in de lucht ijsvorming op onze vleugels komen en dit doet onze performance snel dalen en kan zelfs leiden tot een stall indien je de icing te laat opmerkt.
Wie dit kan ontcijferen kan zien hoe slecht de weersvoorspelling voor de Grand Canyon was, niet meteen de beste optie om door te vliegen wanneer er kans is op icing...

KGCN 131136Z 1312/1412 20008KT P6SM SCT045 BKN060

     FM131800 23012G22KT P6SM VCSH SCT025 BKN040

     TEMPO 1319/1323 2SM -SHRASN BR BKN020

     FM132300 23006KT P6SM VCSH SCT015 BKN040

     PROB30 1323/1405 2SM -SHSN SCT010 BKN025

2SM -SHRASN BR= 3km zichtbaarheid met lichte regenbuien & sneeuwbuien met mist

Dan maar voor een veiligere optie gekozen en richting California getrokken.
Ook daar was het weer aan de koude kant (20°) en was er redelijk veel bewolking maar dit maakte de vlucht alleen maar leuker en leverde heel wat mooie kiekjes op!
Het voelde alsof we een echte wintervlucht in België uitvoerden. België is echt het land van de IFR en ik kijk er al naar uit om ook daar door het luchtruim te suizen.

Een lange IFR vlucht met onze DA40 lijkt net als een dag uit het leven van een echte lijnpiloot.
Van je home-base naar een bestemming vliegen en diezelfde dag nog terugkeren en onderweg tijd hebben om wat te praten, te eten en te genieten van de prachtige zichten.
Even een overzicht van een dagje San Diego:

Om 4u30 gaat de wekker en ookal is de snooze-functie enorm verleidelijk, ik sta onmiddelijk op, sleep mezelf naar de badkamer voor een verfrissende douche en kruip in mijn kleren.
Daarna check ik het "weer", ik maak mijn mass en balance, nog snel even de mails checken, en dan de schoolbus op. Toegekomen op school eerst 10 minuten moeten wachten op een pc om je in te loggen (ja, om 5u 's morgens is het al heeel druk), daarna het "weer" uitprinten, je IFR flightplan opstellen, mainentance logs van je vliegtuig bekijken, de approach kaarten afdrukken en dan de pre-flight van je vlieger gaan uitvoeren. Als dit gedaan is (wat wel snel 45 minuten in beslag neemt) moet je wachten tot je instructeur aankomt. dan even snel het weer, de route en approach bespreken en off we go!
Klaar voor vertrek contacteren we Falcon Ground voor onze clearance en taxi, daarna even op Falcon Tower voor de Take-off clearance en vanaf we in de lucht zijn schakelen we over naar Phoenix Departure. Deze controllers leiden ons tussen al het andere IFR vliegverkeer (B737- B757, Citation, Pipers,...) veilig naar onze airway waar we rustig op 3km hoogte naar SD zullen vliegen.
Eenmaal we Phoenix verlaten hadden en werden overgedragen naar een andere controller werd het stiller op de radio en was er tijd voor een ontbijt, een praatje met de instructeur over koetjes en kalfjes en genoten we van het prachtige uitzicht. dit was de eerste vlucht waar we werkelijk tussen & in de wolken door vlogen, het heeft iets magisch!
Na 1h (bijna) rechtdoor vliegen en af en toe eens van frequencie te veranderen maakten we ons klaar voor een approach in Yuma. Door een stevige headwind van 25 kts moesten we hier een tussenstop maken om te tanken. Na Yuma duurde de vlucht nog een klein uur vooraleer onze wielen de runway in San Diego raakten.
Onze vlieger mochten we parkeren tussen allemaal privéjets (Falcon's, Citations,...), je voelt je op dit moment klein met je vlieger tussen al dat groot verkeer maar het geeft een goed gevoel weten dat je met "den kleine DA40" in California bent geraakt.
We werden met open armen ontvangen in de pilotlounge en een shuttledienst bracht ons naar een Italiaans restaurant. We genoten van de plaatselijke sfeer en een goede spaghetti waarna we met een gevulde maag terugkeerden naar het vliegveld.
De terugvlucht was voor mij deze keer waarbij ik voor het vertrek nog eens zorgvuldig het weer nakeek en de freezing-levels. Eenmaal in het vliegtuig en klaar voor vertrek terug dezelfde procedure: eerst onze clearance krijgen, dan naar Ground, Tower en Departure.
Bij het vertrek hadden we een prachtig zicht over de baai en de vele marineschepen die er voor anker lagen. In het terugkeren was het al wat opgeklaard maar nog steeds heel koud (we vlogen steeds tussen de 0°-1°) en de verwarming kwam goed van pas!
Na een 3u durende terugvlucht op 3500m hoogte, met een groundspeed van om en bij de 150 kts (277km/u) raakten de wielen RWY 22R in Falcon om 17u.
Drie uur rechtdoor vliegen gaf ons wat tijd voor een gezellige babbel, wat foto's en filmpjes maken, en ondertussen steeds aandachtig luisteren naar de radio indien ATC ons iets vraagt.
Daarna kregen we nog een uitgebreide debriefing en na alle papierwerk (logboek, flightform invullen) konden we eindelijk naar huis.
Onze dag was al 13u bezig wanneer we vermoeid maar voldaan thuiskwamen.
Het was een prachtige dag met weer veel nieuwe ervaringen, hierbij nog enkele foto's van de vlucht.