Nog nooit waren er zoveel sneeuw-dagen in ons land en de échte winter moet eigenlijk nog beginnen...
Gans Europa had er last van en nu is ook Amerika aan de beurt.
En onze zoutreserves zijn helemaal op, het is nog wachten tot eind januari om een nieuwe levering zout te ontvangen vanuit de Bahama's...
Je zou denken, gelukkig moeten ze voor het vliegverkeer geen zout op de landingsbanen strooien en hebben ze minder problemen als op de weg maar niets is minder waar...
Gisteren een vlucht naar Warschauw bijvoorbeeld.
We komen toe aan de vlieger, doen inspectie van het toestel; we komen tot de vaststelling dat de fan-blades van de motoren vastgevroren zijn door sneeuw en ijs.
Dan maar een ander toestel nemen om te vertrekken waarvan de motoren beschermd waren met hoezen om ze zo lang mogelijk warm én sneeuwvrij te houden...
Daarna passagiers aan boord en de miserie begint!
Het personeel die bagage moest laden hadden manschappen te kort, we hadden voor onbepaalde duur vertraging, door het lange wachten hadden we al wat fuel verstookt en moest er opnieuw bijgetankt worden (terug lang wachten tot de fuel-truck kwam), er werd gestaakt op het de-icing platform omdat het vol met sneeuw lag en onmogelijk was vliegtuigen verder te de-icing...
En zo bleef het maar komen, de ene vertraging achter de andere!
Gelukkig, na 6u wachten in onze kleine cockpit konden we motoren starten en vertrekken.
Om 4u opgestaan om uiteindelijk om 18u terug te landen...
Gelukkig zijn er maar weinig zo'n dagen voor ons, en dan moet je inbeelden dat niet enkel onze vlucht wilde vertrekken maar nog 32 andere toestellen van Brussels Airlines hadden hetzelfde probleem.
Ik ben toch liever piloot ipv achter een computer alle problemen op te lossen waarmee alle piloten mee afkomen.
Gelukkig deed ik deze week een vlucht naar Bilbao, 17° en mooie zon, ideaal om mijn geweten te sussen.
Deze winter heb ik nog een paar zuiderse bestemmingen en dat maken zo'n rotdagen terug mooi:)!
No comments:
Post a Comment